بوی باران،بوی سبزه،بوی خاک،

شاخه های شسته،باران خورده،پاک

آسمان آبی وابرسپید،

برگ های سبز بید،

عطر نرگس،رقص باد،

نغمه ی شوق پرستوهای شاد،

خلوت گرم کبوتر های مست...

نرم نرمک می رسد اینک بهار،

خوش به حال روزگار!

خوش به  حال چشمه ها ودشت ها،

خوش به حال دانه ها وسبزه ها،

خوش به حال غنچه های نیمه باز،

خوش به حال دختر میخک –که می خندد به ناز-

خوش به حال جام لبریز از شراب،

خوش به حال آفتاب.

ای دل من،گرچه-دراین روزگار-

جامه ی نمی پوشی به کام،

باده ی رنگین نمی بینی به جام،

نقل و سبزه در میان سفره نیست،

نگجامت-از آن می که می باید –تهی است،

ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم!

ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب!

ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار.

گر نکویی شیشه ی غم را به سنگ،

هفت رنگش می شود هفتاد رنگ!